Historia miodu sięga niepamiętnych czasów, już setki lat przed naszą erą podawano miód gościom podczas różnych uroczystości. Miód składano Bogom w ofierze , wynagradzano za prace. Właściwości lecznicze również były znane od niepamiętnych czasów ; Hipokrates ( 460-371 w.p.n.e.) leczył rany miodem, Demokryt z Abdery zapytany jak długo można zachować zdrowie i życie, radził aby spożywać dużo miodu. W Biblii znajduję się 60 wzmianek o miodzie. Miodem i szarańczą odżywiał się Jan Chrzciciel. Starożytni Grecy uważali miód za źródło mądrości. Z podań o Wikingach wiemy , że zabierali miód na wyprawy, także Rzymianie wzmacniali się miodem przed bitwami. Wykorzystywali też produkt do konserwowania ryb i owoców.
Pszczoła wytwarza miód z nektaru kwiatów i ze spadzi . Nektar to aromatyczna , słodka wydzielina nektarników roślin, tzw. miodników - gruczołowych organów roślin nektarodajnych. Natomiast spadź powstaje z wydaliny m.in. mszyc, które nie przyswajają cukrów wysysanych z soków roślinych. Pszczoły zbieraja ich słodkie odchody ( spadź) z igieł lub liści drzew.
Pszczoła miodna za jednym razem może dostarczyć do ula 60 mg nektaru, spadzi i wody. Już w chwili pobierania przez owada pokarmu zaczyna się proces powstawania miodu. Podczas lotu do ula nektar i spadź gromadzą się u pszczoły w żołądku wolowym, w którym zachodzą pierwsze reakcje chemiczne. Następnie już w ulu uzupełniane są kolejne substancje. Dodawane są enzymy , powodujące rozpad cukrów złożonych na cukry proste. Substancje produkowane przez pszczoły uczestniczą i mają decydujący wpływ na dojrzewanie miodu. Ponadto do surowca dodawane są różne aminokwasy, w tym białka. Miód nabiera właściwości antybiotycznych dzięki inhibiom, zawartym w wydzielinie gruczołów ślinowych pszczoły. Z wola wodnisty jeszcze miód pszczoły zaczynają przenosić do dolnych komórek plastrów, aby szybciej odparowała od niego woda. Następnie jest przenoszony do górnych komórek plastrów. W procesie powstawania i dojrzewania miodu biorą enzymy : sacharoza i amylaza. Dojrzewanie miodu przebiega ok. 5 dni i kiedy miód jest dojrzały i nie zawiera więcej niż 18 % wody, pszczoły zasklepują komórki plastra woskowym wieczkiem.
Miód jest naturalnym produktem pszczelim o charakterystycznym słodkim smaku, swoistym aromacie i barwie od jasnożółtej do ciemnobrązowej. Świeży miód nektarowy tzw. potoka , jest płynny. Natomiast skrystalizowany miód nazywamy krupcem. Rozróżniamy miody nektarowe, spadziowe i nektarowo-spadziowe . Cechą miodów jest ich kolor, zapach, smak, konsystencja ,kwasowość i kaloryczność. Spotykamy miody o różnym zabarwieniu od bezbarwnych do ciemnych. Wpływ na barwę miodu ma wiele czynników : klimat, barwniki roślinne, gatunek pszczół, położenie geograficzne pożytku. Na zapach miodu składa się ok. 50 różnych substancji aromatycznych. Zapach miodu często przypomina zapach kwiatu, z którego nektar pochodzi. Jednak , czym miód starszy, tym jego zapach jest słabszy.
Kupując rodzimy miód pszczeli popieramy nie tylko polskie pszczelarstwo,
ale gwarantujemy dalsze istnienie milionów dziko rosnących roślin
i chronimy środowisko naturalne.
Tabelę opracowano na podstawie literatury pszczelarskiej i medycznej
,,Chcesz być zdrów i dożyć późnego wieku , jedź miód i pij mleko" - radzi współczesne przysłowie węgierskie i chyba w tych słowach nie ma żadnej przesady. Bogactwo różnorakich składników zawartych w miodzie bardzo dobrze wpływa na organizm człowieka. Miody przyspieszają leczenie wrzodów trawiennych żołądka i dwunastnicy, leczy choroby dróg oddechowych , przeziębienia, stany zapalne gardła, choroby przewodu pokarmowego, nieżyt jelit, choroby skóry, szybciej goi rany i owrzodzenia, usuwa kamienie nerkowe i żółciowe, przynosi ulgę w bólach stawowych, wzmacnia wzrok, jest bezpośrednią odżywką dla serca. Wzmaga działanie mięśnia sercowego, zwiększa jego wydolność, wpływa na lepsze ukrwienie naczyń sercowych. Miód poprawia obraz morfologiczny krwi, przyczynia się do uzupełnienia i wzrostu liczby czerwonych ciałek krwi. Pozytywnie działa na wątrobę, zawarta w nim cholina usuwa tłuszcze wątroby i wzmaga działanie pęcherzyka żółciowego. Miód jest znakomitym środkiem przy osłabieniu, związanych z operacją , w stanach po przebytych chorobach. Miód jest również ważnym czynnikiem przy odradzaniu się sił witalnych człowieka. Działa jako odtrutka kofeiny, alkoholu, tabletek.
Pyłek pszczeli inaczej nazywany pyłkiem kwiatowym jest znany i używany od wieków, zarówno profilaktycznie jak i terapeutycznie. To prawdziwe super pożywienie, mające w składzie wszystko to co potrzebne nam do życia: aminokwasy, węglowodany, lipidy i kwasy tłuszczowe, związki fenolowe, enzymy i koenzymy, a także witaminy i biopierwiastki. Jego skład jest tak szalenie skomplikowany, że do dzisiaj nie udało się naukowcom stworzyć syntetycznego pyłku! Ta skarbnica witamin, minerałów i enzymów przerasta o głowę wszystkie apteczne preparaty multiwitaminowe, nawet te najdroższe. Wspaniale alkalizuje organizm. Zawiera komplet 22 aminokwasów, co jest ważne szczególnie dla sportowców, uczniów i studentów, seniorów, kobiet ciężarnych, ludzi prowadzący aktywny tryb życia. Czyli w praktyce dla każdego z nas.
Pyłek kwiatowy jest stosowany przy dolegliwościach wątroby, żółci, serca, przy zaburzeniach organów trawiennych, obniżonej motoryce jelit, anemii, przemiany materii, w procesach rozwojowych, przy chorobach prostaty, w cukrzycy, przy wypadaniu włosów, łamiących sie paznokciach, w zmianach skórnych, osłabieniu, znużeniu. Kuracja pyłkowa ułatwia pracę umysłową, dobroczynny wpływ pyłku zauważono również u diabetyków. Również w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym pyłek kwiatowy jest stosowany na dużą skalę przy różnych preparatach czy tez artykułach kosmetycznych.
Przełom lata i jesieni to bardzo dobry moment na rozpoczęcie kuracji pyłkiem pszczelim w celu wzmocnienia odporności organizmu przed jesiennym załamaniem pogody. Drugim takim okresem będzie przełom zimy i wiosny aby dodać sił osłabionemu zimą organizmowi. Jak się zabrać do takiej kuracji?
Należy pamiętać o tym, aby zaczynać od małych ilości jeśli jeszcze nigdy nie mieliśmy do czynienia z pyłkiem pszczelim. Preferowana ilość na początek to1/2 łyżeczki, 2 lub 3 razy dziennie. Po czym stopniowo zwiększamy dawki jeśli dobrze tolerujemy pyłek.
Zawartość witamin w pyłku kwiatowym.
| Witaminy | Zawartość (mg/100 g) | |
|---|---|---|
| zakres | średnia | |
| Witaminy rozpuszczalne w wodzie |
|
|
| Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach |
|
|
| 1Mieszanina amidu kwasu nikotynowego i kwasu nikotynowego | ||
Pyłek zbierany jest przez różnego rodzaju poławiacze pyłku. Lepka substancja pyłkowa sprawia, że pyłek przyczepia sie do ciała pszczół. One zaś sczesują do nóżkami i układają w koszyczkach, mieszczących się na tylnich nóżkach (odnóżach). Zbierając pyłek pszczoły bezwiednie dokonują zapylenia kwiatów. Pszczoły używają pożywnego i bogatego w białka pyłku , do karmienia nim czerwia czyli przyszłych pszczół. Wchodząc do ula z pyłkiem przez specjalne otwory w poławiaczu pszczoła musi się przedzierać, po czym tracą pyłek, który wpada do specjalnych szufladek, skąd pszczelarz je zbiera. Z jednego ula można zebrać ok. 3 kg pyłku, więcej nie można ponieważ bardzo by to osłabiło rodzinę pszczelą.
